مدت هاست که از حرف زدن میترسم!!!

و تو تنها صدای سکوتم را به یاد می آوری...

اما این بار به خاطر امروز برایت می گویم...

بخوان!!!

.

.

.

خواندی!!!

دیدی که چقدر ناگفته داشتم!!!؟؟؟

همه این را غرور نامیدند حتی تو!!!

اما این بار فکرم را ساده نوشتم تا همه بخوانند...!!!

من بودم
تو
و یک عالمه حرف...
و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!
کاش بودی و می فهمیدی
وقت دلتنگی
یک آه
چقدر وزن دارد...!!!

دلم پر شده از حرفهای بی نشان...

 حرفهای که در تاریکی اونقدر نگفته مونده که به متروکی سپرده شده...

آخه چی بگم ، با کی بگم ...!!!

هر وقت خواستم بگم سکوت بر لبانم دوخته شد و مانند همیشه گفتم هیچ!!!

و بازهم هیچ هیچ هیچ...

گاهی وقتها دلم میخواد بگم:

من رفتم... باهات قهرم... دیگه تموم... دیگه دوستت ندارم...!

و چقدر دلم میخواد بشنوم:

 کجا....!؟

غلط میکنی که میری!!!

مگه دست خودته!؟

رفتنت به این راحتیه!!!

 با شمایم که دلتان خوش است به این لحظه گذرا…

بهتر است خودتان را تعریف کنید نه دیگران را نقد …

میدانید!

 این نیز میگذرد …

این روزها همه نقاد شده اند و نقد میکنند...

اما ...!!

صدایت را نمی شنوم،

درست از همان روز که گفتی تنهایت نمی گذارم!!!

می نویسم شاید بخوانی...!

اما حالا دیگر خواندنت هم دردی را از من دوا نمی کند!!!

می دانی...!

روزها می گذرند...

ماه ها می گذرند...

و سال ها نیز خواهند گذشت...!

اما چیزی در من تغییر نمی کند...

هیچ چیز!!!!!!!!!!! 

انگار که چیزی را گم کرده باشم...

هر روز به دنبالش می گردم!!!

نمی دانم گم کرده ام یا جایی جا مانده است....

یا شاید تو آن را با خود برده ای...

جایش خالی است می سوزد...!!!

به دستهایم می نگرم و خالی انگشتانم که می گوید:

تو رفته ای

و من بیهوده...

به انتهای یاد تو در باران خیره مانده ام!!!

دوباره تنگ می شود دلم!!!

تقصیر تو بود!!!

خودت پنهان کاری را یادم دادی...!

و گرنه من ساده تر از این بودم که بغض سنگین «دوستت دارم» را در گلو نگه دارم!!!

کلاغ آخر قصه هایمان شاهد است...

 هیچگاه

نمی خواستم آخرین صفحه داستانمان علامت سوال باشد!!!!!!!!!

تو را
همان گونه که هستی با همان غمِ همیشگی
تو را
با دلی ساده و تنگ بی دروغ پذیرفتم
دور بودم و غریب !!!

ولی دل به دیگران نبستم!!!
در انتظار،روزها را پشت سر نهادم 
چشمهایم خسته...
که هیچ نمی بینم !

چشم به لبهایت و افق دوخته و دلتنگ ایستاده ام !!
دل به دیگران نخواهم بست !
با زبان بسته نگاهم !
دلتنگی هایم را تنها !
بر آسمان دیده گانت حک خواهم کرد ....!!
حواست هست !؟

فردا روز دیگریست!!!

که بی تو...

بر عمر تلف شده افزوده می شود!!!

همین روزها...

روز رفتن از راه می رسد...

و من طوری از خیال تو گم می شوم...

که انگار هرگز نبوده ام...!!!