"دوستت دارم"
به اندازۀ تمام نبودن هایت .
تو، یادت را در پشتِ شیشۀ قابِ دلم جاگذاشته ای
تصویر یادت را هر روز با بارش چشمانم
از غبارِ اندوهِ نبودنت می شویم .

"دوستت دارم"
به اندازۀ تمام دلتنگی هایم،
باز در بیکرانگی دشتِ شب
بی تو تنها مانده ام،
دانه ریگهای بیابان را به یاد تو می چینم
تاولهای دستانم را ببین !
ریگها هم دیگر آفت زده از نیامدنت بودند
تو دیگر بار، بسان آفتاب برای دیدن خرمن ریگهایم نمی آیی!!!؟

"دوستت دارم "
به اندازۀ تمام ساقه های خشکیده در سبد آرزوی دیدارت
به اندازۀ تمام ریگهای جامانده و چشم انتظارِ دشتِ شب
که می خواهند تنها برای تو چیده شوند
" دوستت دارم "...!

عشق تجارت نیست!!!

شکوفه دادن درختها، درخشیدن ستاره هاست...

 اینها هیچکدام ربطی به کاسبی ندارند..

نه لازم است پولی برای آنها بدهی نه کسی از تو چیزی مطالبه میکند...

 پرنده ای که پشت در خانه ی تو می نشیند و نغمه ای خوش سر میدهد...

 از تو تقاضای دریافت پاداش و تقدیر نامه نمیکند!!!

عشق نیز اینگونه رشد میکند...

ببخش و منتظر پاداش در ازای بخشیدن عشق نباش!!!

هر لحظه ی زندگی ات باید صرف عشق شود...

در این صورت زندگی تبدیل به عبادت میشود...

 دیگر نیازی به جسنجوی خداوند نیست!!!

زیرا خداوند خود به نزد کسی می آید که مزه ی عشق را چشیده است...

حرف های ماهنوز ناتمام…‏

تانگاه میکنی

وقت رفتن است

باز هم همان حدیث همیشگی!‏

پیش ازآنکه باخبر شوی

لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود

آی…‏

ای دریغ وحسرت همیشگی!‏

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود! 

عشقم را نه از روی جملات نامه هایم

بلکه از چشمانم بخوان!

کلمات...

 عشق با شکوه مرا حقیر و کوچک می کنند...

برای فهمیدن معنی نگاهم دنبال

کتاب ها نرو...

جوابش را در قلبت خواهی یافت!!!

وقتی که دیگر رفت...

من به انتظار آمدنش نشستم...

وقتی که دیگر نمی خواست مرا دوست بدارد...من دوستش داشتم...

وقتی که او تمام کرد...من شروع کردم...

وقتی که او تمام شد...من شروع شدم...

و چه سخت است تنها و رهگذر شدن...

و چه سخت است اینکه هیچکس تو را دوست نداشته باشد!!!

سنگ در برکه می اندازم

و می پندارم با همین سنگ زدن ماه به هم می ریزد!!!

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را می شود از حافظه آب گرفت!!!

خودت بگو

در چشمان من چه می کنی؟؟!!

خودت بگو

چرا هوا از تو پر شده؟؟!!

چرا این حوالی من

پر از صدای گام های بی صدای تو شده؟؟!!

خودت بگو

چرا می خواهم زیادتر ببینمت؟؟!!

چرا تازگی ها بودنت

اینهمه خواستنی شده؟؟!!

خودت بگو

چرا این همیشگی، تکراری نمی شود؟؟!!


می دانم که می دانی

کار خودت بود!

نگو خبر ندارم!!

گفتم صبر ميكنم تا دوباره مهربان شوي. يادت هست؟؟

آسان نبود... اما گذشت...

روزهاي سختي را پشت سر گذاشتم كه كاش هيچوقت ديگر تكرار نمي شد.

اما ديشب بعد از گذشت روزها و ماهها دوباره مهرباني را از چشمهايت خواندم...

وقتي كه سرم را روي پاهايت ميگذارم ...

و انگشتان نوازشگرت لاي موهايم به حركت درمي آيد..

حس آرامشي را درمي يابم كه آنرا با هيچ چيز در اين كره خاكي عوض نميكنم.

 نازنينم...

زندگي آنقدر ابدي نيست كه هر روز بتوان مهربان بودن را به فردا انداخت.

امروز نوشت: دوستت دارم...

تو از اتفاق هم افتادني تري!

بي آن كه بيايي

حواسم را پرت مي كني ميان چشمهایت

ولي...

دستي به فاصله ام اضافه نمي كني!!!

خوابهايم را مي دزدي مي روي روي نيمكتي خالي مي نشيني

و من برايت

با تو رفتم بي تو باز آمدم را مي خوانم...

هنوز هم وقتي مي خندي

جاده ها تا مي خورند و پنجره ام وا مي شود به سويت...

گاهي براي عروسكهايت نیز بخند !!!

 فرض كن پاك كنی برداشتم
و نام تو را
از سرنویس تمام نامه ها
و از تارك تمام ترانه ها پاك كردم!
فرض كن با قلمم جناق شكستم!
به پرسش و پروانه پشت كردم
و چشمهایم را به روی رویش رویا و روشنی بستم!
فرض كن دیگر آوازی از آسمان بی ستاره نخواندم!
حجره حنجره ام ازتكلم ترانه تهی شد!
و دیگر شبگرد كوچه شما
صدای آوازهای مرا نشنید!
بگو آنوقت
با عطر آشنای این همه آرزو چه كنم؟
با التماس این دل در به در!
با بی قراری ابرهای بارانی.......
باور كن به دیدار آینه هم كه میروم
خیال تو از انتهای سیاهی چشمهایم سوسو می زند!
موضوع دوری دستها و دیدارها مطرح نیست
همنشین نفسهای من شده ای!
با دلتنگی دیدگانم یكی شده ای!